1. Litera l posiada dwie wymowy: tzw. ciemną i jasną (lub wysoką i niską). Zależą one od miejsca litery l w wyrazie. Zgodnie z tym inaczej ją przeczytamy w letter („list”, „litera”), a inaczej w milk („mleko”). Obie wersje to tak zwane alofony, czyli niezmieniające znaczenia wyrazu sposoby wypowiadania danego dźwięku.
2. Wbrew obiegowej opinii język angielski posiada nie trzy, ale cztery przedimki: dwa nieokreślone a i an (np. a man, an honest man), jeden określony the (np. the books) oraz jeden zerowy (np. people). W pewnym sensie ten ostatni stanowi przeciwieństwo pustego morfemu o w wyrazie „śrubokręt”. Dzieje się tak dlatego, że przedimek zerowy to znaczenie bez formy, a morfem zerowy to forma bez znaczenia.
3. Język staroangielski bardziej przypominał dzisiejszy język niemiecki niż to, co znamy jako język angielski nowożytny, np. posiadał pięć przypadków i podział wyrazów ze względu na rodzaj (żeński, męski i nijaki), a dodatkowo przeczenia tworzyło się… niemal jak w języku francuskim współcześnie, wtrącając ne przed czasownikiem.
4. Zdanie The quick brown fox jumps over the lazy dog („Szybki brązowy lis skacze nad leniwym psem”) zawiera wszystkie litery angielskiego alfabetu.
5.Set to słówko o największej liczbie znaczeń, przekraczającej 460.