1. Żadne angielskie słowo nie rymuje się z month („miesiąc”), orange („pomarańcza”), silver („srebro”) czy purple („purpura”), w związku z czym słówka te nazywa się wrogami poetów.
2. Choć język angielski na ogół nie rozróżnia płci innej niż naturalna, to niektóre rzeczowniki w konkretnych sytuacjach mogą przyjąć rodzaj, np. statki (vessels) mogą być rodzaju żeńskiego, a śmierć (death) męskiego.
3. Pomijając lokalne wariacje i słowa przestarzałe, czasownik screeched („piszczał”) to najdłuższy jednosylabowy wyraz w języku angielskim (istnieją też inne, ale żaden z nich nie ma więcej niż 9 liter).
4. Najczęściej występującą literą w języku angielskim jest e.
5. Choć w języku polskim ubezdźwięczniamy to, co znajduje się na końcu wyrazu, w języku angielskim dźwięczność należy utrzymać. Zatem wyraz kid („dzieciak”) przeczytamy [kɪd], a nie [kɪt], ponieważ ta wymowa należy do wyrazu kit („zestaw”).
Uwaga: wpis zawiera symbole IPA (International Phonetic Alphabet, czyli Międzynarodowy alfabet fonetyczny). Bez odpowiedniego wsparcia ze strony oprogramowania możliwe jest, że w miejscu właściwych znaków Unicode pojawią znaki zapytania, kwadraty i inne niefonetyczne symbole. Ponadto jako anglista, nie amerykanista, siłą rzeczy mówię tu o brytyjskiej wersji języka angielskiego. Więcej o symbolach, ich znaczeniu i wymowie znajduje się we wpisie Angielska fonetyka: zarys dźwięków.