1. Istnieją angielskie słowa oryginalnie zawierające znaki diakrytyczne. Są to np. coöperation, naïs, Brontë i learnèd. Znaki te jednak często się aktualnie pomija, a to one stoją za wymową słówek.
2. W języku angielskim mamy często do czynienia z tzw. historic present. Jest to nic innego jak zastosowanie czasów teraźniejszych do narracji przeszłości. Aktualnie najczęściej stosuje się w kronikach oraz nagłówkach wiadomości, ale i słyszy się w kolokwialnym języku mówionym.
3. Zdanie The men there were few składa się z 5 wyrazów, w których litery e (niekiedy w połączeniu ze spółgłoskami) czytamy inaczej. Po kolei to [ə], [e], [eə], [ɜ:] (w mowie starannej) i… [ju:].
4. Etymologicznie Britain może pochodzić od słowa Prettanikē stosowanego przez greckiego badacza Pyteasza z Masalii. Ma ono być powiązane z celtyckim słowem Pretani, oznaczającym the tattoed folk („wytatuowany lud”).
5. Pomijając długie i skomplikowane nazwy substancji i związków chemicznych, w języku angielskim istnieje tylko jedno słowo zawierające litery x, y i z: Hydroxyzine („hydroksyzyna”, jest to lek o działaniu uspokajającym, przeciwlękowym i przeciwuczuleniowym).
Uwaga: wpis zawiera symbole IPA (International Phonetic Alphabet, czyli Międzynarodowy alfabet fonetyczny). Bez odpowiedniego wsparcia ze strony oprogramowania możliwe jest, że w miejscu właściwych znaków Unicode pojawią znaki zapytania, kwadraty i inne niefonetyczne symbole. Ponadto jako anglista, nie amerykanista, siłą rzeczy mówię tu o brytyjskiej wersji języka angielskiego. Więcej o symbolach, ich znaczeniu i wymowie znajduje się we wpisie Angielska fonetyka: zarys dźwięków.