“Excuse me” czy “I’m sorry”?

Niedawno otrzymałem taką oto wiadomość:

Niezbyt rozumiem różnicę między “excuse me” i “I’m sorry”, bo niby oznaczają to samo i tak samo się tłumaczy, ale inaczej stosuje. To kiedy które?

Z przeprosinami w języku angielskim jest tak, że istnieje wiele możliwości, by je wyrażać, a powyższe frazy mogą różnić się nie tyle znaczeniem, co sytuacjami, w których je zastosujemy. Mogą, ale nie muszą, bo z grubsza są synonimiczne (powiedziałbym, że z chudsza, ale troszku mi się ostatnio przybrało).

Jeśli chodzi o I’m sorry, to jest to fraza typowa dla języka mówionego, która często występuje w wersji skróconej sorry. Zobaczmy, kiedy najczęściej jej użyjemy (zwróćcie uwagę, że te kategorie wzajemnie się nie wykluczają):

  • gdy jest nam przykro i chcemy przeprosić: I’m sorry. I should’ve told you sooner.
  • w sytuacji, gdy chcemy prosić o wybaczenie za coś, co miało miejsce: Sorry about the misunderstanding.
  • gdy chcemy grzecznie komuś przerwać słowną sraczkę, w szczególności celem zadania pytania: Sorry, do you know what time it is? I’m sorry, but you’ve got a phone call.
    Dokładnie tak samo stosujemy excuse me, przy czym I’m sorry może mieć w sobie tę nutę służalczości i podporządkowania.
  • gdy chcemy, by ktoś coś powtórzył, ponieważ jesteśmy głuche komety i nie usłyszeliśmy: I’m sorry, what was your name again? Sorry? What was that again?
    Możemy też zapytać samo Sorry?.
  • gdy chcemy poprawić własną pomyłkę, własne przejęzyczenie (a szarlatan Freud niech się w grobie przewraca): So, you just need to take the number 70, sorry, 17 to Oxford Street.
  • by grzecznie wyrazić swoje odmienne zdanie lub gdy się z kimś nie zgadzamy: I’m sorry, but there’s no way we can finish by Friday. I’m sorry, but you got your numbers wrong.
  • jako wstęp do przykrych i złych wiadomości: I’m sorry, but your flight’s been cancelled.

Fraza excuse me równie często pojawia się w języku mówionym. Oto jej zastosowania:

  • celem zwrócenia na siebie czyjejś uwagi (hasztag klasyczna attention whore), szczególnie by zadać pytanie: Excuse me, do you know what time it is? Excuse me, could you tell me the way to the cinema, please?
    Identyczne pytanie pojawiło się z I’m sorry, więc jaka jest różnica? Niektórzy preferują I’m sorry, gdy ktoś prowadzi rozmowę, a my mu przerywamy, a excuse me, gdy zaczepiamy kogoś ot tak, np. na ulicy.
  • gdy chcemy przeprosić za dźwięk, który wydostał się z naszego powabnego ciała dowolnym niepowabnym otworem – wtedy po prostu mówimy Excuse me! i uciekamy, by ze wstydu wypłakać sobie oczy w ciemnym kącie w piwnicy.
  • by grzecznie zasygnalizować, by ludzie łaskawie przesunęli swoje tłuste zady, bo chcemy przejść: Excuse me!
    Wersją bardziej bezpośrednią i zdecydowanie mniej uprzejmą jest Coming through!.
  • w sytuacji, gdy wychodzimy (bo naiwnie liczymy, że kogoś to obchodzi): Excuse me for a moment, I have to make a phone call.
  • gdy się z kimś grzecznie nie zgadzamy (czyli tak samo, jak I’m sorry): Excuse me, but I didn’t say you could sleep in my bed while I’m in it.
  • gdy chcemy, by ktoś coś powtórzył: Excuse me?
    Jest to typowo amerykańskie zastosowanie.

Jak widać w wielu sytuacjach możemy rzucić komuś prosto w twarz i jedną, i drugą frazę, ale zaznaczam, że omawiane przeze mnie przypadki dotyczą konkretnie I’m sorryexcuse me, ponieważ istnieje mnóstwo innych zwrotów czy fraz, w których występują słówka sorryexcuse. To już jednak całkiem inna para kaloszy.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *