1. Język angielski to oficjalny język… nieba. Każdy, kto chce być pilotem, bez względu na swoją narodowość musi go opanować, by być w stanie swobodnie komunikować się w powietrzu.
2. Słowa, które wtrącamy do zdania, a które nic nie znaczą, nazywa się crutch words (crutch oznacza “kula łokciowa” bądź “podpora”) i zazwyczaj są nieprzetłumaczalne. Uznaje się, że często wtrącanie tych słów sugeruje słabą znajomość języka oraz ubogie słownictwo. Jednym z najczęściej nadużywanych jest like (And then I was, like, let’s go! co można przetłumaczyć jako “I wtedy powiedziałem, żebyśmy poszli”).
3. Zdanie He believed Caesar could see people seizing the seas (“Wierzył, że Cezar widział ludzi opanowujących morza”) zawiera aż 7 różnych kombinacji liter, które czyta się jak [i:]: e, ie, ae, ee, eo, ei oraz ea (ostatnia zbitka jest najczęstszą kombinacją reprezentującą ten długi dźwięk).
4. Wyraz można podzielić na dwa rodzaje sylab: ortograficzne i fonetyczne. Nie zawsze granica obu typów musi przebiegać w tym samym miejscu, np. w wyrazie happen (“dziać się”) sylaby ortograficzne to hap i pen, podczas gdy sylaby fonetyczne to happ i en, czytane [‘hæp] i [(ə)n] odpowiednio.
5. Za obecną rozbieżność między pisownią a wymową w języku angielskim odpowiedzialna jest tak zwana wielka przesuwka samogłoskowa (ang. the Great Vowel Shift), która rozciągała się między rokiem 1350 a 1700. Zmiana ta dotyczyła głównie wymowy długich samogłosek. Wiele wyrazów jednak nie poddało się zmianom, w związku z czym dzisiaj uznajemy je za nieregularne w wymowie, np. steak (“stek”), father (“ojciec”) i broad (“szeroki”) gdyby zmieniły wymowę zgodnie z przesuwką, aktualnie wypowiadalibyśmy [sti:k], [‘fɜ:ðə(r)] i [brɑʊd] odpowiednio.
Uwaga: wpis zawiera symbole IPA (International Phonetic Alphabet, czyli Międzynarodowy alfabet fonetyczny). Bez odpowiedniego wsparcia ze strony oprogramowania możliwe jest, że w miejscu właściwych znaków Unicode pojawią znaki zapytania, kwadraty i inne niefonetyczne symbole. Ponadto jako anglista, nie amerykanista, siłą rzeczy mówię tu o brytyjskiej wersji języka angielskiego. Więcej o symbolach, ich znaczeniu i wymowie znajduje się we wpisie Angielska fonetyka: zarys dźwięków.